formidamen
Latin
Etymology
From formīdō (“I dread, fear”) + -men (noun-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fɔr.miːˈdaː.mɛn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [for.miˈd̪aː.men]
Noun
formīdāmen n (genitive formīdāminis); third declension
Declension
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | formīdāmen | formīdāmina |
| genitive | formīdāminis | formīdāminum |
| dative | formīdāminī | formīdāminibus |
| accusative | formīdāmen | formīdāmina |
| ablative | formīdāmine | formīdāminibus |
| vocative | formīdāmen | formīdāmina |
References
- “formidamen”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- formidamen in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.