formuleren

Dutch

Etymology

Borrowed from French formuler.

Pronunciation

  • IPA(key): /fɔrmyˈleːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: for‧mu‧le‧ren

Verb

formuleren

  1. (transitive) to formulate

Conjugation

Conjugation of formuleren (weak)
infinitive formuleren
past singular formuleerde
past participle geformuleerd
infinitive formuleren
gerund formuleren n
present tense past tense
1st person singular formuleer formuleerde
2nd person sing. (jij) formuleert, formuleer2 formuleerde
2nd person sing. (u) formuleert formuleerde
2nd person sing. (gij) formuleert formuleerde
3rd person singular formuleert formuleerde
plural formuleren formuleerden
subjunctive sing.1 formulere formuleerde
subjunctive plur.1 formuleren formuleerden
imperative sing. formuleer
imperative plur.1 formuleert
participles formulerend geformuleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.