forsar
Ido
Verb
forsar (present tense forsas, past tense forsis, future tense forsos, imperative forsez, conditional forsus)
- to force
Conjugation
| present | past | future | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | forsar | forsir | forsor | ||||
| tense | forsas | forsis | forsos | ||||
| conditional | forsus | — | — | ||||
| imperative | forsez | — | — | ||||
| adjective active participle | forsanta | forsinta | forsonta | ||||
| adverbial active participle | forsante | forsinte | forsonte | ||||
| nominal active participle |
singular | forsanto | forsinto | forsonto | |||
| plural | forsanti | forsinti | forsonti | ||||
| adjective passive participle | forsata | forsita | forsota | ||||
| adverbial passive participle | forsate | forsite | forsote | ||||
| nominal passive participle |
singular | forsato | forsito | forsoto | |||
| plural | forsati | forsiti | forsoti | ||||
Old Norse
Noun
forsar
- nominative plural of fors
Swedish
Noun
forsar
- indefinite plural of fors
Verb
forsar
- present indicative of forsa
Anagrams
Venetan
Etymology
From Vulgar Latin *fortiāre, from Late Latin fortia, from Latin fortis.
Pronunciation
- Standard: /foɾˈsaɾ/
- northern: /foɾˈt͡saɾ/
Verb
forsar
- (transitive) to force, break through
- i ghea sforsà ła porta
- they forced open the door
- (transitive) to violate, rape, ravish
- (transitive) to take by storm
- (transitive) to compel, force
Derived terms
- desforsar
- sforsar
- sforsarse
- sforso