forsprakki

Icelandic

Etymology

From for- +‎ sprakki.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfɔr̥.sprahcɪ/

Noun

forsprakki m (genitive singular forsprakka, nominative plural forsprakkar)

  1. instigator, agitator (a person who intentionally starts starts trouble)
    Synonym: upphafsmaður
  2. ringleader, leader
    Synonym: leiðtogi
    Ekki tókst að hafa uppi á forsprakka óeirðaseggjanna.
    The hooligans' ringleader was not found.

Declension

Declension of forsprakki (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative forsprakki forsprakkinn forsprakkar forsprakkarnir
accusative forsprakka forsprakkann forsprakka forsprakkana
dative forsprakka forsprakkanum forsprökkum forsprökkunum
genitive forsprakka forsprakkans forsprakka forsprakkanna

Derived terms

  • aðalforsprakki
  • höfuðforsprakki