frakta
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Noun
frakta m or f
- definite feminine singular of frakt
Verb
frakta
- inflection of frakte:
- simple past
- past participle
Norwegian Nynorsk
Noun
frakta f
- definite singular of frakt
Swedish
Etymology
Inherited from Old Swedish frakta, from Middle Low German vrachten. By surface analysis, frakt + -a. Cognate of English fraught.
Verb
frakta (present fraktar, preterite fraktade, supine fraktat, imperative frakta)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | frakta | fraktas | ||
| supine | fraktat | fraktats | ||
| imperative | frakta | — | ||
| imper. plural1 | frakten | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | fraktar | fraktade | fraktas | fraktades |
| ind. plural1 | frakta | fraktade | fraktas | fraktades |
| subjunctive2 | frakte | fraktade | fraktes | fraktades |
| present participle | fraktande | |||
| past participle | fraktad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Derived terms
- frakta bort
- frakta ut
- fraktning