frammana
Swedish
Etymology
fram (“forth”) + mana (“urge”)
Verb
frammana (present frammanar, preterite frammanade, supine frammanat, imperative frammana)
- to summon, to evoke (cause the appearance of, sometimes in a supernatural way)
- frammana en ond ande
- summon an evil spirit
- frammana ett minne
- evoke a memory
- frammana sina sista krafter
- summon the last of one's strength
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | frammana | frammanas | ||
| supine | frammanat | frammanats | ||
| imperative | frammana | — | ||
| imper. plural1 | frammanen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | frammanar | frammanade | frammanas | frammanades |
| ind. plural1 | frammana | frammanade | frammanas | frammanades |
| subjunctive2 | frammane | frammanade | frammanes | frammanades |
| present participle | frammanande | |||
| past participle | frammanad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.