funarius
Latin
Etymology
From fūnis (“rope, cord, line”) + -ārius (“relational adjective suffix”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fuːˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fuˈnaː.ri.us]
Adjective
fūnārius (feminine fūnāria, neuter fūnārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fūnārius | fūnāria | fūnārium | fūnāriī | fūnāriae | fūnāria | |
| genitive | fūnāriī | fūnāriae | fūnāriī | fūnāriōrum | fūnāriārum | fūnāriōrum | |
| dative | fūnāriō | fūnāriae | fūnāriō | fūnāriīs | |||
| accusative | fūnārium | fūnāriam | fūnārium | fūnāriōs | fūnāriās | fūnāria | |
| ablative | fūnāriō | fūnāriā | fūnāriō | fūnāriīs | |||
| vocative | fūnārie | fūnāria | fūnārium | fūnāriī | fūnāriae | fūnāria | |
Descendants
- Old Galician-Portuguese: *fũeiro
References
- “funarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "funarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- funarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.