funcionigar
Ido
Etymology
funcionar (“to function”) + -igar
Verb
funcionigar (present tense funcionigas, past tense funcionigis, future tense funcionigos, imperative funcionigez, conditional funcionigus)
Conjugation
| present | past | future | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | funcionigar | funcionigir | funcionigor | ||||
| tense | funcionigas | funcionigis | funcionigos | ||||
| conditional | funcionigus | — | — | ||||
| imperative | funcionigez | — | — | ||||
| adjective active participle | funcioniganta | funcioniginta | funcionigonta | ||||
| adverbial active participle | funcionigante | funcioniginte | funcionigonte | ||||
| nominal active participle |
singular | funcioniganto | funcioniginto | funcionigonto | |||
| plural | funcioniganti | funcioniginti | funcionigonti | ||||
| adjective passive participle | funcionigata | funcionigita | funcionigota | ||||
| adverbial passive participle | funcionigate | funcionigite | funcionigote | ||||
| nominal passive participle |
singular | funcionigato | funcionigito | funcionigoto | |||
| plural | funcionigati | funcionigiti | funcionigoti | ||||