funerarius
Latin
Etymology
From fūnus (“funeral”) (oblique stem fūner-) + -ārius (“-ary”, “pertaining to”, suffix forming relational adjectives and agent nouns).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fuː.nɛˈraː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fu.neˈraː.ri.us]
Adjective
fūnerārius (feminine fūnerāria, neuter fūnerārium); first/second-declension adjective
- (relational, Late Latin) Of or pertaining to a funeral; funeral
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fūnerārius | fūnerāria | fūnerārium | fūnerāriī | fūnerāriae | fūnerāria | |
| genitive | fūnerāriī | fūnerāriae | fūnerāriī | fūnerāriōrum | fūnerāriārum | fūnerāriōrum | |
| dative | fūnerāriō | fūnerāriae | fūnerāriō | fūnerāriīs | |||
| accusative | fūnerārium | fūnerāriam | fūnerārium | fūnerāriōs | fūnerāriās | fūnerāria | |
| ablative | fūnerāriō | fūnerāriā | fūnerāriō | fūnerāriīs | |||
| vocative | fūnerārie | fūnerāria | fūnerārium | fūnerāriī | fūnerāriae | fūnerāria | |
Descendants
(all borrowings)
Noun
fūnerārius m (genitive fūnerāriī or fūnerārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | fūnerārius | fūnerāriī |
| genitive | fūnerāriī fūnerārī1 |
fūnerāriōrum |
| dative | fūnerāriō | fūnerāriīs |
| accusative | fūnerārium | fūnerāriōs |
| ablative | fūnerāriō | fūnerāriīs |
| vocative | fūnerārie | fūnerāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- funerarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “funerarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press