gæfa
Icelandic
Etymology
From Old Norse gæfa, from Proto-Germanic *gēbijǭ.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈcaiːva/
- Rhymes: -aiːva
Noun
gæfa f (genitive singular gæfu, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | gæfa | gæfan |
| accusative | gæfu | gæfuna |
| dative | gæfu | gæfunni |
| genitive | gæfu | gæfunnar |
Derived terms
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)