géim

Irish

Pronunciation

  • IPA(key): /ɟeːmʲ/

Etymology 1

From Old Irish géim, verbal noun of géisid (“to cry out, roar, shriek”).

Noun

géim f (genitive singular géime, nominative plural géimeanna)

  1. moo, lowing (of a cow), bellow (of a bull), trumpet (of an elephant), roar (of an animal)
    Synonym: búir
  2. shout
    Synonyms: béic, scairt
Declension
Declension of géim (second declension)
bare forms
singular plural
nominative géim géimeanna
vocative a ghéim a ghéimeanna
genitive géime géimeanna
dative géim géimeanna
forms with the definite article
singular plural
nominative an ghéim na géimeanna
genitive na géime na ngéimeanna
dative leis an ngéim
don ghéim 		leis na géimeanna

Verb

géim (present analytic géimeann, future analytic géimfidh, verbal noun géimneach, past participle géimthe)

  1. to moo, low, bellow, trumpet, roar
    Synonym: búir
  2. to shout
    Synonyms: béic, scairt
Conjugation
conjugation of géim (first conjugation – A)
verbal noun géimneach
past participle géimthe
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present géimim géimeann tú;
géimir† 		géimeann sé, sí géimimid géimeann sibh géimeann siad;
géimid† 		a ghéimeann; a ghéimeas /
a ngéimeann* 		géimtear
past ghéim mé; ghéimeas ghéim tú; ghéimis ghéim sé, sí ghéimeamar; ghéim muid ghéim sibh; ghéimeabhair ghéim siad; ghéimeadar a ghéim /
ar ghéim* 		géimeadh
past habitual ghéiminn / ngéiminn‡‡ ghéimteá / ngéimteᇇ ghéimeadh sé, sí / ngéimeadh sé, s퇇 ghéimimis; ghéimeadh muid / ngéimimis‡‡; ngéimeadh muid‡‡ ghéimeadh sibh / ngéimeadh sibh‡‡ ghéimidís; ghéimeadh siad / ngéimidís‡‡; ngéimeadh siad‡‡ a ghéimeadh /
a ngéimeadh* 		ghéimtí / ngéimt퇇
future géimfidh mé;
géimfead 		géimfidh tú;
géimfir† 		géimfidh sé, sí géimfimid;
géimfidh muid 		géimfidh sibh géimfidh siad;
géimfid† 		a ghéimfidh; a ghéimfeas /
a ngéimfidh* 		géimfear
conditional ghéimfinn / ngéimfinn‡‡ ghéimfeá / ngéimfeᇇ ghéimfeadh sé, sí / ngéimfeadh sé, s퇇 ghéimfimis; ghéimfeadh muid / ngéimfimis‡‡; ngéimfeadh muid‡‡ ghéimfeadh sibh / ngéimfeadh sibh‡‡ ghéimfidís; ghéimfeadh siad / ngéimfidís‡‡; ngéimfeadh siad‡‡ a ghéimfeadh /
a ngéimfeadh* 		ghéimfí / ngéimf퇇
subjunctive
present go ngéime mé;
go ngéimead† 		go ngéime tú;
go ngéimir† 		go ngéime sé, sí go ngéimimid;
go ngéime muid 		go ngéime sibh go ngéime siad;
go ngéimid† 		— go ngéimtear
past dá ngéiminn dá ngéimteá dá ngéimeadh sé, sí dá ngéimimis;
dá ngéimeadh muid 		dá ngéimeadh sibh dá ngéimidís;
dá ngéimeadh siad 		— dá ngéimtí
imperative
– géimim géim géimeadh sé, sí géimimis géimigí;
géimidh† 		géimidís — géimtear

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Further reading

Etymology 2

From English game.

Noun

géim m (genitive singular géim)

  1. game (wild animals hunted for food)
Declension
Declension of géim (fourth declension, no plural)
bare forms
singular
nominative géim
vocative a ghéim
genitive géim
dative géim
forms with the definite article
singular
nominative an géim
genitive an ghéim
dative leis an ngéim
don ghéim
Derived terms
  • maor géim (“gamekeeper”)

Further reading

Mutation

Mutated forms of géim
radical lenition eclipsis
géim ghéim ngéim

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.