gǫrn
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *garnō.
Noun
gǫrn f
Declension
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | gǫrn | gǫrnin | garnar | garnarnar |
| accusative | gǫrn | gǫrnina | garnar | garnarnar |
| dative | gǫrn | gǫrninni | gǫrnum | gǫrnunum |
| genitive | garnar | garnarinnar | garna | garnanna |
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | gǫrn | gǫrnin | garnir | garnirnar |
| accusative | gǫrn | gǫrnina | garnir | garnirnar |
| dative | gǫrn | gǫrninni | gǫrnum | gǫrnunum |
| genitive | garnar | garnarinnar | garna | garnanna |
Descendants
- Faroese: gørn
- Icelandic: görn