garnera
Swedish
Etymology
Borrowed from French garnir. Cognate with Danish garnere, German garnieren.
Verb
garnera (present garnerar, preterite garnerade, supine garnerat, imperative garnera)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | garnera | garneras | ||
| supine | garnerat | garnerats | ||
| imperative | garnera | — | ||
| imper. plural1 | garneren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | garnerar | garnerade | garneras | garnerades |
| ind. plural1 | garnera | garnerade | garneras | garnerades |
| subjunctive2 | garnere | garnerade | garneres | garnerades |
| present participle | garnerande | |||
| past participle | garnerad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Derived terms
Related terms
- garnityr