gegegnian
Old English
Alternative forms
Etymology
From ġe- + *ġeġnian, from Proto-West Germanic *gaganōn, *geginōn, from Proto-Germanic *gaganōną, *gaginōną (“to approach, meet”). Cognate with Old High German gaganōn, geginōn (“to agree upon”), Old Norse gegna (“to fit, be suitable”).
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈjej.ni.ɑn/
Verb
ġeġeġnian
- to meet
Conjugation
Conjugation of ġeġeġnian (weak, class 2)
| infinitive | ġeġeġnian | ġeġeġnienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġeġeġniġe | ġeġeġnode |
| second person singular | ġeġeġnast | ġeġeġnodest |
| third person singular | ġeġeġnaþ | ġeġeġnode |
| plural | ġeġeġniaþ | ġeġeġnodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġeġeġniġe | ġeġeġnode |
| plural | ġeġeġniġen | ġeġeġnoden |
| imperative | ||
| singular | ġeġeġna | |
| plural | ġeġeġniaþ | |
| participle | present | past |
| ġeġeġniende | ġeġeġnod | |