geisa
See also: geiša
English
Noun
geisa
- plural of geison
Icelandic
Etymology
From Old Norse geisa, from Proto-Germanic *gaaisōną, from *ga- + *aisōną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈceiːsa/
- Rhymes: -eiːsa
- Homophone: geysa
Verb
geisa (weak verb, third-person singular past indicative geisaði, supine geisað)
Conjugation
| infinitive nafnháttur | að geisa | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| supine sagnbót | geisað | |||||
| present participle |
geisandi | |||||
| indicative |
subjunctive | |||||
| present |
past |
present |
past | |||
| singular | ég | geisa | geisaði | geisi | geisaði | |
| þú | geisar | geisaðir | geisir | geisaðir | ||
| hann, hún, það | geisar | geisaði | geisi | geisaði | ||
| plural | við | geisum | geisuðum | geisum | geisuðum | |
| þið | geisið | geisuðuð | geisið | geisuðuð | ||
| þeir, þær, þau | geisa | geisuðu | geisi | geisuðu | ||
| imperative boðháttur | ||||||
| singular | þú | geisa (þú), geisaðu | ||||
| plural | þið | geisið (þið), geisiði1 | ||||
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
Derived terms
- láta gamminn geisa