gemænsumian
Old English
Etymology
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈmæːn.su.mi.ɑn/, [jeˈmæːn.zu.mi.ɑn]
Verb
ġemǣnsumian
- to communicate, share
- to marry
Conjugation
Conjugation of ġemǣnsumian (weak, class 2)
| infinitive | ġemǣnsumian | ġemǣnsumienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġemǣnsumiġe | ġemǣnsumode |
| second person singular | ġemǣnsumast | ġemǣnsumodest |
| third person singular | ġemǣnsumaþ | ġemǣnsumode |
| plural | ġemǣnsumiaþ | ġemǣnsumodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġemǣnsumiġe | ġemǣnsumode |
| plural | ġemǣnsumiġen | ġemǣnsumoden |
| imperative | ||
| singular | ġemǣnsuma | |
| plural | ġemǣnsumiaþ | |
| participle | present | past |
| ġemǣnsumiende | ġemǣnsumod | |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “ge-mǽn-sumian”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.