gemitus
Latin
Etymology
From gemō + -tus (action noun suffix).
Noun
gemitus m (genitive gemitūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | gemitus | gemitūs |
| genitive | gemitūs | gemituum |
| dative | gemituī | gemitibus |
| accusative | gemitum | gemitūs |
| ablative | gemitū | gemitibus |
| vocative | gemitus | gemitūs |
Descendants
- Albanian: gjëmë
- Aromanian: dzeamit
- Italian: gemito
- Portuguese: gemido
- Romanian: geamăt
- Spanish: gemido
References
- “gemitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “gemitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- gemitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.