gemmarius
Latin
Etymology
From gemma (“gem, jewel”) + -ārius (suffix forming relational adjectives and agent nouns).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡɛmˈmaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d͡ʒemˈmaː.ri.us]
Adjective
gemmārius (feminine gemmāria, neuter gemmārium); first/second-declension adjective
- (relational) gem
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | gemmārius | gemmāria | gemmārium | gemmāriī | gemmāriae | gemmāria | |
| genitive | gemmāriī | gemmāriae | gemmāriī | gemmāriōrum | gemmāriārum | gemmāriōrum | |
| dative | gemmāriō | gemmāriae | gemmāriō | gemmāriīs | |||
| accusative | gemmārium | gemmāriam | gemmārium | gemmāriōs | gemmāriās | gemmāria | |
| ablative | gemmāriō | gemmāriā | gemmāriō | gemmāriīs | |||
| vocative | gemmārie | gemmāria | gemmārium | gemmāriī | gemmāriae | gemmāria | |
Noun
gemmārius m (genitive gemmāriī or gemmārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | gemmārius | gemmāriī |
| genitive | gemmāriī gemmārī1 |
gemmāriōrum |
| dative | gemmāriō | gemmāriīs |
| accusative | gemmārium | gemmāriōs |
| ablative | gemmāriō | gemmāriīs |
| vocative | gemmārie | gemmāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “gemmarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "gemmarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- gemmarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.