gewegan
Old English
Etymology
From ġe- + wegan. Cognate with Old High German giwegan, Gothic 𐌲𐌰𐍅𐌹𐌲𐌰𐌽 (gawigan).
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈwe.ɡɑn/, [jeˈwe.ɣɑn]
Verb
ġewegan
Conjugation
Conjugation of ġewegan (strong, class V)
| infinitive | ġewegan | ġewegenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġewege | ġewæġ |
| second person singular | ġewiġst | ġewǣge, ġewāge |
| third person singular | ġewiġþ | ġewæġ |
| plural | ġewegaþ | ġewǣgon, ġewāgon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġewege | ġewǣge, ġewāge |
| plural | ġewegen | ġewǣgen, ġewāgen |
| imperative | ||
| singular | ġeweġ | |
| plural | ġewegaþ | |
| participle | present | past |
| ġewegende | ġeweġen | |