gewezen
Dutch
Etymology 1
Formerly the past participle of zijn, but has been replaced by geweest in that function.
Adjective
gewezen (not comparable)
Declension
| Declension of gewezen | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | gewezen | |||
| inflected | gewezen | |||
| comparative | — | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | gewezen | |||
| indefinite | m./f. sing. | gewezen | ||
| n. sing. | gewezen | |||
| plural | gewezen | |||
| definite | gewezen | |||
| partitive | — | |||
Etymology 2
Participle
gewezen
- past participle of wijzen
Declension
| Declension of gewezen | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | gewezen | |||
| inflected | gewezen | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | gewezen | |||
| indefinite | m./f. sing. | gewezen | ||
| n. sing. | gewezen | |||
| plural | gewezen | |||
| definite | gewezen | |||
| partitive | gewezens | |||