gigantmæcg
Old English
Etymology
From gīgant (“giant”) + mæċġ (“man”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɡiː.ɡɑntˌmæjj/, [ˈɡiː.ɣɑntˌmæd͡ʒ]
Noun
gīgantmæċġ m
- a giant
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | gīgantmæċġ | gīgantmæċġas |
| accusative | gīgantmæċġ | gīgantmæċġas |
| genitive | gīgantmæċġes | gīgantmæċġa |
| dative | gīgantmæċġe | gīgantmæċġum |