gineman
Old Dutch
Etymology
Verb
gineman
Inflection
Conjugation of gineman (strong class 4)
| infinitive | gineman | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | ginemo, ginemon | ginam |
| 2nd person singular | ginimis | gināmi |
| 3rd person singular | ginimit | ginam |
| 1st person plural | ginemun | gināmon |
| 2nd person plural | ginemit | gināmot |
| 3rd person plural | ginemunt | gināmon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | gineme | gināmi |
| 2nd person singular | ginemis | gināmi |
| 3rd person singular | gineme | gināmi |
| 1st person plural | ginemin | gināmin |
| 2nd person plural | ginemit | gināmit |
| 3rd person plural | ginemin | gināmin |
| imperative | present | |
| singular | ginem, ginim | |
| plural | ginemet | |
| participle | present | past |
| ginemandi | ginuman | |
Descendants
- Middle Dutch: genēmen
Further reading
- “gineman”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012