gloriatus
Latin
Etymology
Perfect participle of glōrior
Participle
glōriātus (feminine glōriāta, neuter glōriātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | glōriātus | glōriāta | glōriātum | glōriātī | glōriātae | glōriāta | |
| genitive | glōriātī | glōriātae | glōriātī | glōriātōrum | glōriātārum | glōriātōrum | |
| dative | glōriātō | glōriātae | glōriātō | glōriātīs | |||
| accusative | glōriātum | glōriātam | glōriātum | glōriātōs | glōriātās | glōriāta | |
| ablative | glōriātō | glōriātā | glōriātō | glōriātīs | |||
| vocative | glōriāte | glōriāta | glōriātum | glōriātī | glōriātae | glōriāta | |