gluma

See also: glumă

Catalan

Etymology

Borrowed from Latin glūma.

Pronunciation

Noun

gluma f (plural glumes)

  1. (botany) glume

Further reading

Italian

Etymology

From Latin glūma.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɡlu.ma/
  • Rhymes: -uma
  • Hyphenation: glù‧ma

Noun

gluma f (plural glume)

  1. (botany) glume

Latin

Etymology

Derived from glūbō (I peel).

Noun

glūma f (genitive glūmae); first declension

  1. husk of grain, the glume
    Synonym: folliculus
    • 116 BCE – 27 BCE, Marcus Terentius Varro, Agricultural Topics 1.48.1:
      ea (spīca) quae mutilāta nōn est, in hordeō et trīticō, tria habet continentia, grānum, glūmam, aristam et etiam, prīmitus spīca cum oritur, vāgīnam. grānum dīcitur quod est intimum soldum; glūma quī est folliculus ejus; arista quae ut acus tenuis longa ēminet ē glūmā, proinde ut grānī apex sit glūma et arista. arista et grānum omnibus ferē nōtum, glūma paucīs. itaque id apud Ennium sōlum scrīptum sciō esse in Euhēmerī librīs versīs. vidētur vocābulum etymum habēre ā glūbendō, quod eō folliculō dēglūbitur grānum. itaque eōdem vocābulō appellant fīcī ejus, quam edimus, folliculum. arista dicta, quod ārēscit prīma. grānum ā gerendō: id enim ut gerat spīca, seritur frūmentum, nōn ut glūmam aut aristam gerat, ut vītis seritur, nōn ut pampinum ferat, sed ut ūvam.
      (please add an English translation of this quotation)
    • c. 500 CE, Servius, In Vergilii Georgicon libros 1.267:
      nōnnūllī trādunt rūsticōs solitōs, sīquando ad excūdendās frūgēs essent imbribus inpedītī, spīcās integrās condere et, prout indiguisset ūsus, hieme torrēre, quō facilius ā glūmā suā sēparātum trīticum molerent.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

First-declension noun.

singular plural
nominative glūma glūmae
genitive glūmae glūmārum
dative glūmae glūmīs
accusative glūmam glūmās
ablative glūmā glūmīs
vocative glūma glūmae

Descendants

  • Catalan: gluma
  • English: glume
  • French: glume
  • Italian: gluma
  • Romanian: glumă
  • Spanish: gluma

References

  • gluma”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • gluma in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 1, Hahnsche Buchhandlung
  • gluma in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Romanian

Noun

gluma f

  1. definite nominative/accusative singular of glumă

Serbo-Croatian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *gluma, from *glumъ.

Noun

glúma f (Cyrillic spelling глу́ма)

  1. acting

Declension

Declension of gluma
singular plural
nominative gluma glume
genitive glume gluma
dative glumi glumama
accusative glumu glume
vocative glumo glume
locative glumi glumama
instrumental glumom glumama

Spanish

Etymology

From Latin glūma.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɡluma/ [ˈɡlu.ma]
  • Rhymes: -uma
  • Syllabification: glu‧ma

Noun

gluma f (plural glumas)

  1. (botany) glume

Further reading