gnagha
Old Swedish
Etymology
From Old Norse gnaga, from Proto-Germanic *gnaganą.
Verb
gnagha
- to gnaw
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | gnagha | — | ||||
| participle | gnaghandi, gnaghande | gnaghin | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | gnagher | gnaghi, gnaghe | — | gnōgh | gnōghi, gnōghe | |
| þū | gnagher | gnaghi, gnaghe | gnagh | gnōght | gnōghi, gnōghe | |
| han | gnagher | gnaghi, gnaghe | — | gnōgh | gnōghi, gnōghe | |
| vīr | gnaghum, gnaghom | gnaghum, gnaghom | gnaghum, gnaghom | gnōghum, gnōghom | gnōghum, gnōghom | |
| īr | gnaghin | gnaghin | gnaghin | gnōghin | gnōghin | |
| þēr | gnagha | gnaghin | — | gnōghu, gnōgho | gnōghin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | gnaghs | gnaghis, gnaghes | — | gnōghs | gnōghis, gnōghes | |
| þū | gnaghs | gnaghis, gnaghes | — | gnōghts | gnōghis, gnōghes | |
| han | gnaghs | gnaghis, gnaghes | — | gnōghs | gnōghis, gnōghes | |
| vīr | gnaghums, -oms | gnaghums, gnaghoms | — | gnōghums, gnōghoms | gnōghums, gnōghoms | |
| īr | gnaghins | gnaghins | — | gnōghins | gnōghins | |
| þēr | gnaghas | gnaghins | — | gnōghus, gnōghos | gnōghins | |
Descendants
- Swedish: gnaga