gnata
Gaulish
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɡnataː]
Noun
gnatā f
- alternative form of geneta
Declension
declension of gnata (Transalpine)
|
References
- Matasović, Ranko (2011), "*genetā" in Addenda et corrigenda to Ranko Matasović's "Etymological Dictionary of Proto-Celtic", p. 16
- Woudhuizen, Fred (1999), "The Celtic nature of the Southwest Iberian inscriptions" in Talanta, volumes 30-31, p. 164
Latin
Noun
gnāta f (genitive gnātae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | gnāta | gnātae |
| genitive | gnātae | gnātārum |
| dative | gnātae | gnātīs |
| accusative | gnātam | gnātās |
| ablative | gnātā | gnātīs |
| vocative | gnāta | gnātae |
Participle
gnāta
- inflection of gnātus:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/vocative neuter plural
Participle
gnātā
- ablative feminine singular of gnātus
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɡna.ta/
- Rhymes: -ata
- Syllabification: gna‧ta
Noun
gnata
- genitive singular of gnat
Swedish
Verb
gnata (present gnatar, preterite gnatade, supine gnatat, imperative gnata)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | gnata | gnatas | ||
| supine | gnatat | gnatats | ||
| imperative | gnata | — | ||
| imper. plural1 | gnaten | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | gnatar | gnatade | gnatas | gnatades |
| ind. plural1 | gnata | gnatade | gnatas | gnatades |
| subjunctive2 | gnate | gnatade | gnates | gnatades |
| present participle | gnatande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.