gnorn
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *gnuʀn (“sad”)
Pronunciation
- IPA(key): /ɡnorn/, [ɡnorˠn]
Adjective
gnorn
Declension
Declension of gnorn — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | gnorn | gnorn | gnorn |
| Accusative | gnorne | gnorne | gnorn |
| Genitive | gnornes | gnornre | gnornes |
| Dative | gnornum | gnornre | gnornum |
| Instrumental | gnorne | gnornre | gnorne |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | gnorne | gnorna, gnorne | gnorn |
| Accusative | gnorne | gnorna, gnorne | gnorn |
| Genitive | gnornra | gnornra | gnornra |
| Dative | gnornum | gnornum | gnornum |
| Instrumental | gnornum | gnornum | gnornum |
Declension of gnorn — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | gnorna | gnorne | gnorne |
| Accusative | gnornan | gnornan | gnorne |
| Genitive | gnornan | gnornan | gnornan |
| Dative | gnornan | gnornan | gnornan |
| Instrumental | gnornan | gnornan | gnornan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | gnornan | gnornan | gnornan |
| Accusative | gnornan | gnornan | gnornan |
| Genitive | gnornra, gnornena | gnornra, gnornena | gnornra, gnornena |
| Dative | gnornum | gnornum | gnornum |
| Instrumental | gnornum | gnornum | gnornum |
Noun
gnorn m
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | gnorn | gnornas |
| accusative | gnorn | gnornas |
| genitive | gnornes | gnorna |
| dative | gnorne | gnornum |