gończy

Polish

Etymology

From goniec +‎ -y.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɡɔɲ.t͡ʂɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɲt͡ʂɘ
  • Syllabification: goń‧czy

Adjective

gończy (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational) hound (hunting dog)

Declension

Declension of gończy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative gończy gończa gończe gończy gończe
genitive gończego gończej gończego gończych
dative gończemu gończej gończemu gończym
accusative gończego gończy gończą gończe gończych gończe
instrumental gończym gończą gończym gończymi
locative gończym gończej gończym gończych

Further reading

  • gończy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • gończy in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.