gratulabundus
Latin
Etymology
grātulor (“congratulate, rejoice”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡraː.tʊ.ɫaːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ɡra.t̪u.laˈbun̪.d̪us]
Adjective
grātulābundus (feminine grātulābunda, neuter grātulābundum); first/second-declension adjective
- congratulating, offering congratulations
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | grātulābundus | grātulābunda | grātulābundum | grātulābundī | grātulābundae | grātulābunda | |
| genitive | grātulābundī | grātulābundae | grātulābundī | grātulābundōrum | grātulābundārum | grātulābundōrum | |
| dative | grātulābundō | grātulābundae | grātulābundō | grātulābundīs | |||
| accusative | grātulābundum | grātulābundam | grātulābundum | grātulābundōs | grātulābundās | grātulābunda | |
| ablative | grātulābundō | grātulābundā | grātulābundō | grātulābundīs | |||
| vocative | grātulābunde | grātulābunda | grātulābundum | grātulābundī | grātulābundae | grātulābunda | |
References
- “gratulabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “gratulabundus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- gratulabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.