gratulatorius
Latin
Etymology
From grātulor (“congratulate, rejoice”) + -tōrius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡraː.tʊ.ɫaːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ɡra.t̪u.laˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
grātulātōrius (feminine grātulātōria, neuter grātulātōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | grātulātōrius | grātulātōria | grātulātōrium | grātulātōriī | grātulātōriae | grātulātōria | |
| genitive | grātulātōriī | grātulātōriae | grātulātōriī | grātulātōriōrum | grātulātōriārum | grātulātōriōrum | |
| dative | grātulātōriō | grātulātōriae | grātulātōriō | grātulātōriīs | |||
| accusative | grātulātōrium | grātulātōriam | grātulātōrium | grātulātōriōs | grātulātōriās | grātulātōria | |
| ablative | grātulātōriō | grātulātōriā | grātulātōriō | grātulātōriīs | |||
| vocative | grātulātōrie | grātulātōria | grātulātōrium | grātulātōriī | grātulātōriae | grātulātōria | |
References
- “gratulatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- gratulatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.