graveren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch graveren, from Old French graver, from Frankish *graban, from Proto-Germanic *grabaną. Doublet of graven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɣraːˈveːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: gra‧ve‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

graveren

  1. to engrave

Conjugation

Conjugation of graveren (weak)
infinitive graveren
past singular graveerde
past participle gegraveerd
infinitive graveren
gerund graveren n
present tense past tense
1st person singular graveer graveerde
2nd person sing. (jij) graveert, graveer2 graveerde
2nd person sing. (u) graveert graveerde
2nd person sing. (gij) graveert graveerde
3rd person singular graveert graveerde
plural graveren graveerden
subjunctive sing.1 gravere graveerde
subjunctive plur.1 graveren graveerden
imperative sing. graveer
imperative plur.1 graveert
participles graverend gegraveerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • graveerder
  • graveermes
  • graveerstaal
  • graveerstift
  • gravering

Anagrams

Norwegian Bokmål

Noun

graveren m

  1. definite singular of graver