gregarius
Latin
Etymology
From grex (“flock, herd”) + -arius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡrɛˈɡaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ɡreˈɡaː.ri.us]
Adjective
gregārius (feminine gregāria, neuter gregārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | gregārius | gregāria | gregārium | gregāriī | gregāriae | gregāria | |
| genitive | gregāriī | gregāriae | gregāriī | gregāriōrum | gregāriārum | gregāriōrum | |
| dative | gregāriō | gregāriae | gregāriō | gregāriīs | |||
| accusative | gregārium | gregāriam | gregārium | gregāriōs | gregāriās | gregāria | |
| ablative | gregāriō | gregāriā | gregāriō | gregāriīs | |||
| vocative | gregārie | gregāria | gregārium | gregāriī | gregāriae | gregāria | |
Related terms
Descendants
References
- “gregarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “gregarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "gregarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- gregarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, 1st edition. (Oxford University Press)