grondig
Dutch
Etymology
From Middle Dutch grondich. Equivalent to grond + -ig.
Pronunciation
Audio: (file)
Adjective
grondig (comparative grondiger, superlative grondigst)
Declension
| Declension of grondig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | grondig | |||
| inflected | grondige | |||
| comparative | grondiger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | grondig | grondiger | het grondigst het grondigste | |
| indefinite | m./f. sing. | grondige | grondigere | grondigste |
| n. sing. | grondig | grondiger | grondigste | |
| plural | grondige | grondigere | grondigste | |
| definite | grondige | grondigere | grondigste | |
| partitive | grondigs | grondigers | — | |
Descendants
- Negerhollands: grondlik