gruffa
Swedish
Etymology
Onomatopoeic.
Verb
gruffa (present gruffar, preterite gruffade, supine gruffat, imperative gruffa)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | gruffa | gruffas | ||
| supine | gruffat | gruffats | ||
| imperative | gruffa | — | ||
| imper. plural1 | gruffen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | gruffar | gruffade | gruffas | gruffades |
| ind. plural1 | gruffa | gruffade | gruffas | gruffades |
| subjunctive2 | gruffe | gruffade | gruffes | gruffades |
| present participle | gruffande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.