guða

Icelandic

Etymology

From guð, Guð (“God”), in the phrase hér sé guð.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkvʏːða/
  • Rhymes: -ʏːða

Verb

guða (weak verb, third-person singular past indicative guðaði, supine guðað)

  1. to utter the greeting hér sé guð (literally “here be God”)

Conjugation

guða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að guða
supine sagnbót guðað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 guðandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég guða guðaði guði guðaði
þú guðar guðaðir guðir guðaðir
hann, hún, það guðar guðaði guði guðaði
plural við guðum guðuðum guðum guðuðum
þið guðið guðuðuð guðið guðuðuð
þeir, þær, þau guða guðuðu guði guðuðu
imperative boðháttur
singular þú guða (þú), guðaðu
plural þið guðið (þið), guðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.