gurui
Hungarian
Etymology
guru + -i (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɡuruji]
- Hyphenation: gu‧rui
Noun
gurui
- third-person singular multiple-possession possessive of guru
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | gurui |
| accusative | — | guruit |
| dative | — | guruinak |
| instrumental | — | guruival |
| causal-final | — | guruiért |
| translative | — | guruivá |
| terminative | — | guruiig |
| essive-formal | — | guruiként |
| essive-modal | — | guruiul |
| inessive | — | guruiban |
| superessive | — | guruin |
| adessive | — | guruinál |
| illative | — | guruiba |
| sublative | — | guruira |
| allative | — | guruihoz |
| elative | — | guruiból |
| delative | — | guruiról |
| ablative | — | guruitól |
| non-attributive possessive – singular |
— | guruié |
| non-attributive possessive – plural |
— | guruiéi |
Latin
Noun
gū̆ruī
- dative singular of gū̆rus