gutturnium
Latin
Etymology
From guttur (“throat, neck”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡʊtˈtʊr.ni.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ɡut̪ˈt̪ur.ni.um]
Noun
gutturnium n (genitive gutturniī or gutturnī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | gutturnium | gutturnia |
| genitive | gutturniī gutturnī1 |
gutturniōrum |
| dative | gutturniō | gutturniīs |
| accusative | gutturnium | gutturnia |
| ablative | gutturniō | gutturniīs |
| vocative | gutturnium | gutturnia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “gutturnium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- gutturnium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.