habitatrix
Latin
Etymology
From habitō, habitātum (“to reside”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ha.bɪˈtaː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.biˈt̪aː.t̪riks]
Noun
habitātrīx f (genitive habitātrīcis, masculine habitātor); third declension
- inhabitant (female)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | habitātrīx | habitātrīcēs |
| genitive | habitātrīcis | habitātrīcum |
| dative | habitātrīcī | habitātrīcibus |
| accusative | habitātrīcem | habitātrīcēs |
| ablative | habitātrīce | habitātrīcibus |
| vocative | habitātrīx | habitātrīcēs |
Related terms
References
- “habitatrix”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- habitatrix in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.