haikuja
Finnish
Noun
haikuja
Hungarian
Etymology
haiku + -ja (“his/her/its”, possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈhɒjikujɒ]
- Hyphenation: ha‧i‧ku‧ja
Noun
haikuja
- third-person singular single-possession possessive of haiku
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | haikuja | — |
| accusative | haikuját | — |
| dative | haikujának | — |
| instrumental | haikujával | — |
| causal-final | haikujáért | — |
| translative | haikujává | — |
| terminative | haikujáig | — |
| essive-formal | haikujaként | — |
| essive-modal | haikujául | — |
| inessive | haikujában | — |
| superessive | haikuján | — |
| adessive | haikujánál | — |
| illative | haikujába | — |
| sublative | haikujára | — |
| allative | haikujához | — |
| elative | haikujából | — |
| delative | haikujáról | — |
| ablative | haikujától | — |
| non-attributive possessive – singular |
haikujáé | — |
| non-attributive possessive – plural |
haikujáéi | — |