halsstarrighet
Swedish
Etymology
From halsstarrig + -het. Cognate of German Halsstarrigkeit.
Noun
halsstarrighet c (uncountable)
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | halsstarrighet | halsstarrighets |
| definite | halsstarrigheten | halsstarrighetens | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |