handboc
Old English
Etymology
From hand (“hand”) + bōc (“book”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈxɑndˌboːk/, [ˈhɑndˌboːk]
Noun
handbōc f
Declension
Strong consonant stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | handbōc | handbēċ |
| accusative | handbōc | handbēċ |
| genitive | handbēċ, handbōce | handbōca |
| dative | handbēċ | handbōcum |
Descendants
- Middle English: hand-boc, hond book, hand buc, hand boke, hondebooke
- English: handbook