harinc
Middle Dutch
Alternative forms
- hêrinc
Etymology
From Old Dutch *hārinc, from Proto-West Germanic *hāring.
Noun
hârinc m
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | hârinc | hâringe |
| accusative | hârinc | hâringe |
| genitive | hârincs | hâringe |
| dative | hâringe | hâringen |
Descendants
- Dutch: haring
- Limburgish: hieëring
Further reading
- “harinc”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “harinc”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN