hicka
Swedish
Noun
hicka c
- (the) hiccups
- Hon har hicka
- She has the hiccups
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | hicka | hickas |
| definite | hickan | hickans | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |
Derived terms
Verb
hicka (present hickar, preterite hickade, supine hickat, imperative hicka)
- to hiccup
- Hon hickade
- She hiccupped
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | hicka | hickas | ||
| supine | hickat | hickats | ||
| imperative | hicka | — | ||
| imper. plural1 | hicken | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | hickar | hickade | hickas | hickades |
| ind. plural1 | hicka | hickade | hickas | hickades |
| subjunctive2 | hicke | hickade | hickes | hickades |
| present participle | hickande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.