hinnulus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈhɪn.nʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈin.nu.lus]
Noun
hinnulus m (genitive hinnulī); second declension
- hinny (animal)
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | hinnulus | hinnulī |
| genitive | hinnulī | hinnulōrum |
| dative | hinnulō | hinnulīs |
| accusative | hinnulum | hinnulōs |
| ablative | hinnulō | hinnulīs |
| vocative | hinnule | hinnulī |
References
- hinnulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- hinnulus in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 1, Hahnsche Buchhandlung
- “hinnulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press