hlátur

Icelandic

Etymology

From Old Norse hlátr, from Proto-Germanic *hlahtraz (from *hlah- (laugh) ), whence also Danish latter, English laughter.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈl̥auːtʏr/
    Rhymes: -auːtʏr

Noun

hlátur m (genitive singular hláturs or hlátrar, nominative plural hlátrar)

  1. laughter, a laugh, the act of laughing

Declension

Declension of hlátur (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hlátur hláturinn hlátrar hlátrarnir
accusative hlátur hláturinn hlátra hlátrana
dative hlátri hlátrinum hlátrum hlátrunum
genitive hláturs, hlátrar hlátursins, hlátrarins hlátra hlátranna

Derived terms

  • hlátur- (gelastic)
  • hláturinn lengir lífið