hringfinger
Old English
Etymology
From hring (“ring”) + finger (“finger”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈxrinɡˌfin.ɡer/, [ˈr̥iŋɡˌfiŋ.ɡer]
Noun
hringfinger m
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | hringfinger | hringfingras |
| accusative | hringfinger | hringfingras |
| genitive | hringfingres | hringfingra |
| dative | hringfingre | hringfingrum |