husaro
Esperanto
Pronunciation
Audio: (file)
- IPA(key): /huˈsaro/
- Rhymes: -aro
- Hyphenation: hu‧sa‧ro
Noun
husaro (accusative singular husaron, plural husaroj, accusative plural husarojn)
Latin
Alternative forms
- hussārō, huszārius, huszārō, huszszārus
Etymology
Borrowed from Hungarian huszár. Likely, doublet of cursārius.
Noun
husārō m (genitive husārōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | husārō | husārōnēs |
| genitive | husārōnis | husārōnum |
| dative | husārōnī | husārōnibus |
| accusative | husārōnem | husārōnēs |
| ablative | husārōne | husārōnibus |
| vocative | husārō | husārōnēs |
References
- Bartal, Antal (1901) “husaro”, in A magyarországi latinság szótára [Dictionary of Hungarian Latinity] (in Hungarian), Budapest: Franklin-Társulat, page 313/1
- János Harmatta, Iván Boronkai, et al., editors (1983– ), “hussaro”, in Lexicon Latinitatis Medii Aevi Hungariae[1], Budapest: Akadémiai Kiadó, →OCLC