husselen
Dutch
Etymology
Variant of hutselen, from Middle Dutch hutselen (“to shake, swing, rock”), an iterative form of Middle Dutch hutsen (“to shake, jiggle”), equivalent to hutsen + -elen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɦʏ.sə.lə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: hus‧se‧len
Verb
husselen
Conjugation
| Conjugation of husselen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | husselen | |||
| past singular | husselde | |||
| past participle | gehusseld | |||
| infinitive | husselen | |||
| gerund | husselen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | hussel | husselde | ||
| 2nd person sing. (jij) | husselt, hussel2 | husselde | ||
| 2nd person sing. (u) | husselt | husselde | ||
| 2nd person sing. (gij) | husselt | husselde | ||
| 3rd person singular | husselt | husselde | ||
| plural | husselen | husselden | ||
| subjunctive sing.1 | hussele | husselde | ||
| subjunctive plur.1 | husselen | husselden | ||
| imperative sing. | hussel | |||
| imperative plur.1 | husselt | |||
| participles | husselend | gehusseld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Descendants
- → English: hustle