hydropicus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ὑδρωπικός (hudrōpikós), from ὕδωρ (húdōr, “water”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [hyˈdroː.pɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iˈd̪rɔː.pi.kus]
Adjective
hydrōpicus (feminine hydrōpica, neuter hydrōpicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | hydrōpicus | hydrōpica | hydrōpicum | hydrōpicī | hydrōpicae | hydrōpica | |
| genitive | hydrōpicī | hydrōpicae | hydrōpicī | hydrōpicōrum | hydrōpicārum | hydrōpicōrum | |
| dative | hydrōpicō | hydrōpicae | hydrōpicō | hydrōpicīs | |||
| accusative | hydrōpicum | hydrōpicam | hydrōpicum | hydrōpicōs | hydrōpicās | hydrōpica | |
| ablative | hydrōpicō | hydrōpicā | hydrōpicō | hydrōpicīs | |||
| vocative | hydrōpice | hydrōpica | hydrōpicum | hydrōpicī | hydrōpicae | hydrōpica | |
Related terms
- hydrōpisis
Descendants
References
- “hydropicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “hydropicus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- hydropicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.