iaculator
Latin
Etymology
From iaculor (“I throw, cast, hurl”) + -tor.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ja.kʊˈɫaː.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ja.kuˈlaː.t̪or]
Noun
iaculātor m (genitive iaculātōris); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | iaculātor | iaculātōrēs |
| genitive | iaculātōris | iaculātōrum |
| dative | iaculātōrī | iaculātōribus |
| accusative | iaculātōrem | iaculātōrēs |
| ablative | iaculātōre | iaculātōribus |
| vocative | iaculātor | iaculātōrēs |
Related terms
References
- “iaculator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “iaculator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "iaculator", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)